با وجود پیشرفتهای چشمگیری که در روش¬های نگه¬داری انجمادی اسپرم در طول سال¬های اخیر صورت گرفته است، تحقیقات ثابت کرده که نگه¬داری طولانی مدت اسپرم در حالت انجماد و نگه¬داری سرمایی آسیب جدی به اسپرم وارد میکند. به¬وجود آمدن پراکسیداسیون چربی و متابولیسم خود اسپرماتوزوئیدها در هنگام انجماد و نگه¬داری، سبب از بین رفتن اسپرماتوزوئیدها می شود. شوک دمایی، شکل کریستال¬های یخ داخل سلولی، دهیدراتاسیون سلولی، افزایش غلظت نمک¬ها و شوک اسموتیک در طول فرآیند انجماد و یخ گشایی ممکن است صورت گیرد. علاوه بر این، نگه¬داری انجمادی تغییرات مضر ساختاری در غشای پلاسما ایجاد میکند. تغییرات در نفوذپذیری غشاء نسبت به برخی از یون ها مثل کلسیم در طول فرآیند انجماد و یخ گشایی گزارش شده است. همچنین در هنگام نگه¬داری انجمادی، تشکیل یخ داخل و خارج سلولی سبب تخریب و مرگ سلولی می شود. غشای پلاسمایی اسپرم محل اصلی آسیب در طی فرآیند انجماد و ذوب است و به دلیل دارا بودن اسیدهای چرب غیراشباع زیاد، در مقابل پراکسیداسیون لیپیدها بسیار حساس است. این تغییرات ممکن است در تجمع محصولات سمی ناشی از متابولیسم، به طور عمده از گونه¬های فعال اکسیژن (reactive oxygene species) که از طریق پراکسیداسیون لیپیدی غشاهای اسپرم ایجاد می¬شوند، نقش داشته باشد. گونه های فعال اکسیژن در مقادیر کم، نقش مهمی در کاپاسیته شدن اسپرم، افزایش تحرک اسپرم، واکنش آکروزوم و لقاح تخمک را در قوچ دارد. بدین منظور جهت رفع این مشکلات از مواد مختلف آنتی اکسیدانی، حفاظت کننده ها و همچنین کلاتورها در رقیق¬کننده¬های اسپرم استفاده می شود.

به دلیل نقش اساسی اکسیدهای نیتروژن (NOx) در تخریب لایه ازن، تشکیل باران های اسیدی و همچنین مه دود فتوشیمیایی، کنترل تولید اکسیدهای نیتروژن یکی از مسائل کلیدی در طراحی سیستم های احتراقی محسوب می شود. اکسید نیتروژن (NO) (که مهمترین مکانیزم آن NO حرارتی می باشد)، بخش عمده آلاینده NOx است. به علت حساسیت مکانیزم تشکیل NO حرارتی به دما، کاهش دمای شعله، یک راه حل علمی و عملی برای محدود کردن شکل گیری آن به حساب می آید. رقیق سازی سوخت، یکی از روش های کاهش دمای محفظه احتراق و در نتیجه، کاهش تشکیل NO حرارتی است. هدف از تحقیق حاضر، مطالعه آزمایشگاهی تاثیر رقیق کننده CO2 بر تشکیل آلاینده NOx در شعله غیرپیش آمیخته پروپان- هوا در یک محفظه احتراق است. نتایج آزمایشگاهی با ساخت کوره ای با محفظه احتراق استوانه ای که دارای تقارن محوری می باشد، به دست آمده است. آزمایش ها برای مقادیر مختلف نسبت هم ارزی از 0.7 تا 1.3 و دامنه وسیعی از نسبت های رقیق سازی انجام گرفته است. نتایج نشان می دهد که با افزایش نسبت رقیق سازی، حداکثر دمای شعله در محفظه احتراق، و تشکیل آلاینده NOx به طور متوسط تقریبا 70% کاهش می یابد.

امروزه سعی بر این است که با کاربرد فنون مختلف تا حد امکان از لقاح بدون برنامه جمعیتهای مولدین در مراکز تکثیر مصنوعی آبزیان جلوگیری بعمل آمده و با کاربرد روش های صحیح، نژادهای مناسب پرورش داده شوند.آزمایشات انجماد اسپرم ماهی کپور بر روی مولدین در دو مرکز تکثیر و پرورش کپور ماهیان شهرستان رشت صورت گرفت. طی این آزمایشات کیفیت اسپرم مولدین، از نظر نوع حرکت، مدت حرکت، تراکم و لقاح بررسی شد. نمونه های مناسب از نظر کیفی انتخاب شده و سپس تیمارها با 4 نوع محلول رقیق کننده مختلف تهیه گردیدند. پس از طی 7 روز اسپرمهای منجمد، مجدد از انجماد خارج شده و از آنها برای لقاح تخمک های تازه مولدین ماده استفاده شد.نتایج این پژوهش نشان داد که از بین چهار رقیق کننده منتخب و روشهای بکار رفته، محلول Alsever با نسبت 1:1 و روش سرمادهی چند مرحله ای بترتیب با 45 درصد لقاح، 47.81 درصد تخم چشم زده و 22.63 درصد تبدیل تخم به لارو، بهترین نتیجه را داد.

هدف: مقایسه اثر سه رقیق کننده مختلف با غلظت های 13 و 7 درصد گلیسرول بر تحرک اسپروماتوزوئیدهای گاومیش (قبل و بعد از انجماد و یخ گشایی).طرح: مطالعه تجربی مقایسه ای.نمونه ها: دوازده انزال جمع آوری شده از 2 راس گاومیش نر 4.5 و 6 ساله.روش: نمونه های منی گاومیش با کیفیت اولیه عالی = نمره 5 و خیلی خوب = نمره 4 استفاده شد. بعد از ارزیابی کلی منی، در تجربه 1 نمونه منی در بافرهای فسفات و سیترات با غلظتهای 13 و7 درصد گلیسرول رقیق گردید و تحرک اسپرم ها بعد از رقیق سازی، بعد از سرد سازی. بعد از به تعادل رسیدن محلول منی رقیق شده با گلیسرول و یخ گشایی منی منجمد ارزیابی گردید.در تجربه 2 مواد افزودنی گلوکز و سیستئین به بافرهای قبلی اضافه گردید و با اثر رقیق کننده تریس بر تحرک اسپرم ها مقایسه گردید.تجزیه و تحلیل آماری: آمار توصیفی.نتایج: تحرک اسپرماتوزوئیدها در رقیق کننده های فسفات و سیترات با غلظت کم گلیسرول برای مدت کوتاه در دمای یخچال حفظ گردید. ولی تحرک آنها بعد از به تعادل رسیدن و یخ گشایی سریعا کاهش یافت و تمام اسپرماتوزوئیدها تلف شدند. رقیق کننده تریس قدرت تحرک اسپرماتوزوئیدهای گاومیش را به خوبی حفظ کرد. همچنین، رقیق کننده تریس با غلظت 13 درصد گلیسرول، عملکردی بهتر از همان رقیق کننده با غلظت 7 درصد گلیسرول داشت (تحرک پس از یخ گشایی 70 درصد و میزان بازگشت به حال طبیعی 87.5 درصد در مقایسه با 52 و 65 درصد). نتیجه گیری: رقیق کننده تریس - زرده تخم مرغ با غلظت 13 درصد گلیسرول برای ذخیره سازی طولانی منی گاومیش به روش انجماد توصیه می شود.

به منظور بررسی اثر استفاده از ژله رویال زنبور عسل به عنوان یک منبع پروتئینی در رقیق کننده تریس، بر خصوصیات حیاتی و پیشرونده اسپرم، منی سه قوچ دالاق با هم مخلوط شده و سپس تحت شش تیمار شامل رقیق کننده تریس با غلظت های 0، 1، 2، 3، 4 و 5 درصد ژله رویال در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه مشاهده در هر واحد آزمایشی قرار گرفتند. فاکتورهای مورد مطالعه شامل درصد اسپرم های زنده، درصد اسپرم های پیشرونده و درصد اسپرم های مقاوم به کاهش فشار اسمزی در قبل و پس از انجماد و یخگشایی می باشند. نتایج حاصله نشان داد که از نظر آماری تفاوت معنی داری در بهبود میزان اسپرم های زنده و پیشرونده بین تیمارهای دارای ژله رویال و تیمار شاهد وجود دارد (P<0.01). درصد اسپرم های زنده و پیشرونده با افزایش درصد ژله رویال پس از انجماد و یخگشایی، از سطح صفر (31.32 و 34) به سطح چهار درصد (34.41 و 37.32) بهبود یافت. اما بین تریس با چهار درصد ژله رویال و تریس با پنج درصد ژله رویال (34.56 و 37.45) تفاوت معنی داری وجود نداشت (P<0.01). با توجه به نتایج به دست آمده در شرایط این آزمایش، افزودن 4 درصد ژله رویال به رقیق کننده تریس، برای رقیق سازی و انجماد اسپرم قوچ دالاق توصیه می شود.

در این تحقیق پارامترهای موثر بر کیفیت رقیق کننده در استخراج با حلال مس توسط  CP150بررسی شد. حلال هایی با میزان آروماتیک متفاوت (%35-5) تهیه شد. مقایسه پارامترهای استخراجی (سینتیک، ظرفیت، فاکتور انتقال آهن، زمان جدایش و ماندگی فازی) در حضور این ترکیبات، نشان داد که انتخاب رقیق کننده آروماتیک باعث بهبود جدایش فازها می شود؛ به طوری که با افزایش محتوای آروماتیک رقیق کننده از %5 به %35، زمان جدایش و ماندگی فازی نصف می شود؛ ولی سینتیک فرایند کند می شود. نفت سفید و برش های نفتی ریسول 8401 و ریسول 8411، نسبت های مختلف ترکیب شد و بعد از اندازه گیری محتوای آروماتیک، چگالی، ویسکوزیته و کشش سطحی هر ترکیب، تست های استاندارد استخراج با حلال ناپیوسته انجام شد. مطالعه هم زمان مشخصات رقیق کننده نشان داد در صورت استفاده از چند حلال در ترکیب رقیق کننده، محتوای آروماتیک به عنوان شاخص کیفی و بهینه سازی رقیق کننده کافی نیست و مشخصات فیزیکی ترکیب نیز باید لحاظ شود. کاهش ویسکوزیته رقیق کننده با بهبود شرایط پیوستگی و پراکندگی، سرعت فرایند را بالا می برد؛ به طوری که افزایش ویسکوزیته به میزان 0.2 cSt، نسبت بازیابی در 30 ثانیه را 30 درصد کاهش می دهد. همچنین مشخص شد بالا بودن چگالی و کشش سطحی فاز آلی باعث اتلاف آن می شود؛ و اگر کشش سطحی رقیق کننده از 26 mN/m به27.3 mN/m  تغییر یابد، ماندگی آلی دو برابر می گردد. هر چه اختلاف چگالی، ویسکوزیته و کشش سطحی بین دو فاز کمتر باشد (کاهش ویسکوزیته، افزایش چگالی و کشش سطحی رقیق کننده)، انتقال آهن به فاز آلی بیشتر می شود. به نحوی که با افزایش چگالی رقیق کننده به میزان 35 Kg/m3، فاکتور انتقال ده برابر کمتر می شود.

در این پژوهش، اثر افزودن آلومینا به عنوان رقیق کننده بر سنتز احتراقی خود انتشار دما بالای فعال شده مکانیکی کامپوزیت آلومینا- دی بوراید زیرکونیم بررسی شد. بدین منظور، مخلوط ترمیت شامل آلومینیوم، اکسید زیرکونیم، اسید بوریک و مقادیر متفاوت اکسید آلومینیوم (0، 3، 6 و 9 درصد وزنی) به عنوان ماده اولیه استفاده و برای 5 ساعت فعال سازی مکانیکی شد، سپس تف جوشی در کوره در دمای 650 درجه سانتی گراد انجام شد. نتایج نشان داد که با افزایش اکسید آلومینیوم تا 6 درصد وزنی، شدت قله گرماگیر در منحنی های تحلیل گرماسنجی افتراقی افزایش، اما با افزودن مقادیر بیش تر، شدت قله کاهش می یابد. در این حالت، توزیع یکنواخت تر ذرات دی بوراید زیرکونیم با اندازه دانه ظریف تر مشاهده شد.